lab leyter

Sige aaminin ko na type na kita.

Nung una ko palang makita ang mga mata mo, naakit na ako--sobra sobra. Alam ko naman di naman tayo magiging "tayo." Kasi di mo malalaman na type kita at siguro din, di mo naman susuklian ang nararamdaman ko. Anu bang meron sa mga mata mo at parang nawala ako. At yung mga ngiti mo "napakaamo." Di naman tayo magkakilala talaga kaya wag mo na lang siguro akong seryosohin.

Pati sa panaginip ko pumapasok ka. Ganun pala ang pakiramdam ng total bliss no? Napakaecstatic. Mind you, sa panaginip ko naranasan yun. At kinilabutan pa nung nagising! Kasi naman sa panaginip ko, sinabi mo na gusto mo ako makilala ng buong buo; na kahit medyo malayo ka ay magkakaron pa tayo ng panahon para sa isat isa. Sinabi ko naman sayo na bago daw tayo matulog sa panaginip ko, ay binigkas ko sa 'yo ang mga kataga na sinabi ni Ruth kay Noemi. Napaluha ka pa nga daw tayo sa tuwa dahil pinangakuan kita ng ganun. At sinabi ko rin na ako ang taong iintindi sa yo kapag nagagalit ka, uunawa sa mga shortcomings mo.

At dahil pessimistic ako, di na ako aasa sa pagsumamo mo.

Pero sana minsan maging parte naman ako ng mundo mo.

At nandito lang ako.